Zitting geschorst
Met het beëindigen van dit verhoor wordt de zitting voor vandaag geschorst. Morgen gaat men weer verder om 9 uur.
"De hulpdiensten bellen kwam niet in me op."
Het verhoor verloopt tot het einde moeizaam.
Voorzitter: "Waarom hebt u de hulpdiensten niet gebeld toen Sara op de grond lag?"
Patrice: "Dat kwam niet bij me op."
Voorzitter: "U ziet haar liggen en denkt 'daar ligt ze dan'. Het komt niet bij u op? Klopt het dat uw zoon de hulpdiensten wilde waarschuwen en dat u dat verboden hebt?"
Patrice: "Nee, da’s nie waar."
Voorzitter: "Waarom hebt u de dweil meegenomen?"
Patrice: "Dat was een reflex. Ik deed dat gewoon."
Voorzitter: "Hoe was het om een jaar samen te leven met uw kleinkinderen terwijl u weet wat er met hun moeder is gebeurd en wie ervoor verantwoordelijk is?"
Patrice: "Dat was moeilijk."
Voorzitter: "Moeilijk? U heeft het zwaar gehad. Voelt u zich verantwoordelijk voor de dood van Sara?"
Patrice: "Dat is een moeilijke vraag."
Voorzitter:" Uw ex Inge zegt dat ze geen verantwoordelijkheid draagt. Klopt dat?"
Patrice: "Neen. Het was zij die met het idee kwam."
Slecht geheugen
Het verhoor van Patrice Meesseman verloopt met horten en stoten. Hij lijkt zich slecht te kunnen herinneren of hij afwist van een op voorhand beraamd plan om Sara Laeremans te doden. Tot ergernis van voorzitter Thys. "Praatte u thuis regelmatig over het ombrengen van deze of gene persoon dat u zich zulke dingen niet meer kunt herinneren?"
Tijdens zijn verhoor worden zoon en vader ook af en toe gelijktijdig ondervraagd, omdat voorzitter Thys een aantal antwoorden van Patrice wil toetsen bij Glenn. En ook Patrice getuigt dat het moeilijk is om 'nee' te zeggen tegen Inge Manderick.
Nooit fysiek geweld gebruikt
Patrice: "We hebben tijdens ons huwelijk altijd financiële spanningen gehad. Op een gegeven moment kochten we een huis, maar was moeilijk. Dan heb ik mijn toevlucht gezocht in de alcohol. Maar dat ging nooit gepaard met fysieke agressie."
Voorzitter: "Uw partner zegt nochtans iets anders. Ze zou meermaals naar de dokter zijn geweest, van de trap zijn geduwd. Daar zouden doktersattesten over zijn."
Patrice: "Da’s allemaal niet waar. Ik heb nooit fysiek geweld gebruikt. Mijn stem verheffen deed ik wel. Maar ik denk dat als een dokter iets hoort over partnergeweld dat die daar ook wel iets mee doet en de nodige instanties waarschuwt, maar dat is nooit gebeurd."
"Glenn heeft dus een hersenvliesontsteking gehad op zijn 1 jaar. Daardoor heeft hij een achterstand opgelopen. Hij had meer uitleg nodig voor hij iets begreep. Maar hij was behulpvaardig. Hij wilde altijd in de tuin helpen. Zijn hele jeugd lang is hij gedomineerd door zijn moeder. Ze was te beschermend en heeft een heel grote invloed gehad. Glenn en zijn zus mochten heel weinig."
Voorzitter: "Uw dochter spreekt over 3 incidenten van zwaar geweld. Het stanleymes, een keer op school en een keer een ruzie met u."
Patrice: "Ja, dat was een ruzie over het zoeken van een vakantiejob. Maar hij heeft mij nooit een mes op de keel gezet."
Voorzitter: "Hoe zou u het karakter van uw zoon omschrijven?"
Patrice: "Hij is goed en vooral behulpzaam. Wel is hij iets langzamer."
Voorzitter: "Wie nam de beslissingen bij u thuis?"
Patrice: "Mijn ex. Ik liet haar grotendeels begaan. Ik wilde hoofdzakelijk de ruzies vermijden. Als ik haar haar gedacht liet doen, was het sneller voorbij. Dat was te nonchalant, besef ik wel."
Na de pauze
Het derde verhoor is begonnen. Vader Patrice is de laatste die vandaag aan de tand zal worden gevoeld.
"Ik schaam me iedere dag."
Voorzitter: "Meneer Meesseman, wie is verantwoordelijk voor de dood van Sara?"
Meesseman: "Ik kan u zeggen dat ik verantwoordelijk ben voor de slagen en verwondingen bij Sara. Wanneer ze precies gestorven is weet ik niet."
Voorzitter: "Maar u had wel de intentie om haar te doden op een gegeven moment?"
Meesseman: "Ja, dat wel."
Voorzitter: "Wat gaat u uw kinderen zeggen als ze naar u toekomen binnen zoveel jaar en vragen of u verantwoordelijk bent voor het feit dat ze zonder mama zijn moeten opgroeien?"
Meesseman: "Ik voel me daar toch deels verantwoordelijk voor. Ik heb altijd geprobeerd om een goede papa te zijn, maar dat is nu niet gelukt. Ik schaam me iedere dag. Ik kon nee zeggen, maar ik had er schrik voor."
Voorzitter: "Maar u heeft wel gezegd tegen u moeder omdat u niet in beroep wilde gaan tegen de beslissing van de rechtbank over de verblijfsregeling. Toen kon u wel nee zeggen."
Meesseman: "Ja, toen idd wel."
Glenn sloot zij verhoor af door de nabestaanden van Sara Laeremans direct toe te spreken. "Ik zou mijn oprechte spijt willen overbrengen voor het feit dat Sara er niet meer is. We hebben alle drie ons deel gedaan en moeten allemaal onze verantwoordelijkheid nemen."
"Op dat moment was uw gedacht eigenlijk dat ze dood moest?"
Voorzitter: "Weet u wat het gevolg van een mes in de buik is?"
Meesseman: "Ja, dat ze de politie zou bellen."
Voorzitter: "Ja, dat is waarschijnlijk het minste gevolg. Maar wat nog?"
Meesseman: "Dat kan gevaarlijk zijn."
Voorzitter: "Kan? Dat is gevaarlijk. Het zit daar vol met aderen en kwetsbare organen."
Meesseman: "Ja, dat steken was vooral bedoeld om haar pijn te doen. Daarna heb ik haar nog bij de hals gegrepen. We vielen beiden op de grond en ik heb mijn handen ongeveer een minuutje rond haar hals gehouden. Ik wilde vooral voorkomen dat ze naar de politie zou gaan."
Voorzitter: "En wat was de manier om dat te doen?"
Meesseman: "Ja,… haar uitschakelen."
Voorzitter: "Dus op dat moment was uw gedacht eigenlijk dat ze dood moest."
Meesseman: "Dat was mijn gedacht, ja. Daarna heb ik mijn vader erbij gehaald. Die stond een sigaret te roken. Het enige wat ik nog gezien heb is dat hij iets deed rond haar mond en neus met een dweil."
"Ze is tegen het mes gelopen."
"De procedure om alles te veranderen omtrent de regeling was het initiatief van mijn moeder. Ik vond de regeling okay zoals ze was." vertelt Glenn.
Voorzitter: "Waarom ging u daar dan in mee?"
Meesseman: "Het is heel moeilijk om nee te zeggen tegen mijn moeder. Zij accepteert geen nee. Ze kan ook alles verdraaien. Vaak als ze boos wordt laat ze je je slecht voelen zodat je het gevoel hebt dat het allemaal jouw schuld is."
Voorzitter: "Klopt de verklaring van uw zus over de avond dat alles aan haar verteld werd?"
Meesseman: "Ja, hetgeen mijn zus verklaard heeft is correct. Mijn moeder zat daar ook de hele tijd bij."
Voorzitter: "Er blijkt ook dat er een plan is opgesteld om naar Geel te gaan om Sara om het leven te brengen. Dat klopt?"
Meesseman: "Dat klopt."
Voorzitter: "Dat plan bestond al voor de 21ste zelf?"
Meesseman: "Een paar dagen voordien."
Voorzitter: "En wie heeft dat dan bedacht?"
Meesseman: "Grotendeels mijn moeder. Zij heeft dat bekokstoofd."
Voorzitter: "En er was niemand die zei dat dit misschien geen goed plan was?"
Meesseman: "In het begin wel."
Voorzitter: "Dat snap ik niet zo goed. Jullie zijn allemaal normaal begaafd en wanneer moeder zegt ‘we moeten naar Geel gaan en Sara iets aandoen’, gaat niemand daar tegenin. Hoe komt dat?"
Meesseman: "Ik wilde vooral praten met Sara. Ik wilde vooral eens horen of er dingen mogelijk waren. Mijn vader en ik hebben bitter weinig tegen elkaar gezegd tijdens de treinrit. Die duurde wel 2 uur. Er was geen duidelijk plan van hoe we het wilden aanpakken."
"Eenmaal daar hebben Sara en ik eerst gepraat. We wilden vooral bespreken wie de kinderen met kerstmis zou krijgen. Maar na een tijdje ontstond er discussie. We werden allebei boos. Ze kwam op een gegeven moment razend op mij af en ik verschoot enorm van mezelf. Ik zag een keukenmes en nam het om mij te weren. Ze is dan tegen het mes gelopen..."
Voorzitter: "Tegen het mes gelopen?"
Meesseman: "Ja, het ging zodanig rap. Ze besefte zelfs amper dat het mes in mijn handen zat. Ik dacht zelfs eerst dat ik in haar hand gestoken had, maar het bleek in haar buik te zijn."
"In de ogen van mijn moeder deden we alles fout."
De volgende in het rijtje is Glenn Meesseman. Op het eerste zicht lijken de antwoorden die hij geeft coherent en consistent.
"Ik zou zelf niet zeggen dat ik een goede jeugd heb gehad. In mijn belevenis ben ik in alles belemmerd door mijn moeder. Gaan spelen bij andere kindjes mocht vaak niet en ik moest altijd meteen terugkomen van school. Een keer een half uurtje langer blijven was uit den boze. Ik kreeg eigenlijk geen ruimte tijdens mijn jeugd."
"Mijn zus en ik waren soms als kat en hond, maar we zagen elkaar graag en als het nodig was, hielpen we elkaar. Mijn papa dronk wel eens een pintje, maar echt dronken heb ik hem nooit gezien. Echt agressief heb ik hem nooit gezien."
Voorzitter: "Hoe zou u uw moeder beschrijven?"
Meesseman: "Als leugenachtig en manipulatief. Ik zou haar zelfs een dictator durven noemen. Als mijn vader kon, probeerde hij ons te helpen. Maar hij liet zich soms gemakkelijk meesleuren. Hij is misschien een simpele ziel."
"Ik denk ook dat het haar eigen waarheid is dat ik veel begeleiding nodig had. Zoals gezegd heb ik nooit de ruimte gehad om zelf dingen te leren. Zij besliste alles."
Voorzitter: "Hoe was Sara in uw ogen?"
Meesseman: "Sara was een lief meisje, zacht van karakter. Ze kon wel koppig zijn en durfde wel zeggen wat er op haar tong lag."
"Beide zwangerschappen waren niet gepland, maar Sara heeft wel altijd haar best gedaan om een goede moeder te zijn. Echter, in de ogen van mijn moeder deden we alles fout. Zij wist het allemaal beter. Ze gedroeg zich ook alsof zij de moeder van onze kinderen was."
"Nu zie ik niet een van mijn kleinkinderen nog."
Voorzitter: "Op het moment dat er onderzoek werd gepleegd naar wat er gebeurd was verbleven de kinderen bij u. Toen had u eigenlijk gekregen wat u wilde. Ze hebben dan hun andere grootouders een jaar niet gezien."
Manderick: "Nee, maar die wilden niet komen. Ik weet niet waarom."
Voorzitter: "Dat weet u wel, mevrouw. Ze hadden vanaf het begin vermoedens over de betrokkenheid van uw zoon."
Manderick: "Ik vind het zo moeilijk om te horen. Een kindje zonder mama mag niet bestaan. Punt. Ik vind dat zo erg. Ik heb nooit veel liefde gehad van mijn eigen mama. (Terwijl ze dit vertelt, wordt ze emotioneel). Nu zie ik niet een van mijn kleinkinderen nog."
Voorzitter: "Nee, want uw dochter heeft het contact met u verbroken en de andere kinderen zijn bij de andere grootouders. Weet u waarom?"
Manderick: "Nee, dat snap ik niet."
Voorzitter: "Met uw zoon heeft u ook geen contact meer?"
Manderick: "Neen."
Voorzitter: "En met uw man?"
Manderick: "Ook niet meer."
Daarmee sloot de voorzitter het verhoor af. "We zitten nu 3,5 jaar verder. En we hebben 3 beklaagden en 3 verschillende verhalen. En natuurlijk 2 kindjes die een antwoord wensen. Hopelijk komen we daar deze week verder in."
"Waarom zouden uw kinderen zo’n hekel aan u hebben dat ze dingen over u verklaren die niet waar zijn?"
Inge Manderick slaagt er maar moeizaam in om duidelijke antwoorden aan de voorzitter te geven.
Voorzitter: "Waarom wilde u uw dochter belemmeren om een verklaring af te leggen tegen de politie toen ze te horen had gekregen wat er met Sara gebeurd was?"
Manderick: "Omdat ik wilde dat ze de waarheid zou zeggen."
Voorzitter: "Maar u vertelde zelf de waarheid niet. U zou haar bedreigd hebben."
Manderick: "Neen, niet waar. Ik zou nooit mijn kinderen bedreigen."
Voorzitter: "Nochtans zegt zij iets anders. Zelfs dat u dreigde om haar dochtertje ook af te pakken."
Manderick: "Nee, niet waar."
Voorzitter: "Waarom zouden uw kinderen zo’n hekel aan u hebben dat ze dingen over u verklaren die niet waar zijn?"
Manderick: "Dat weet ik niet."
"Mijn mama is gestorven en nu ben jij mijn mama."
De voorzitter laat niet los en blijft Inge Manderick op de rooster leggen over haar verstandhouding met de kleinkinderen.
Voorzitter: "Waarom was u dan zo boos dat de aanvraag van de nieuwe regeling werd afgewezen door de rechtbank? Is dat de juiste bekrachtiging voor uw zoon, die woede? Want ik snap dat u het jammer vindt voor uw zoon, maar u wist dat de situatie zo eigenlijk beter was."
Manderick: "Ja, ik was inderdaad vooral ontgoocheld voor mijn zoon."
Voorzitter: "U hebt zelfs een brief geschreven aan uw kleinkinderen:
'Toen uw mama gestorven was zei je tegen mij: "Mijn mama is gestorven en nu ben jij mijn mama." Dat deed veel deugd toen je mij dat zei.'
"Op dat moment weet u dat hun mama om het leven is gebracht. En door wie. En toch zegt u dat het u deugd doet. Beseft u dat dat kind haar mama afgenomen is geweest?"
Manderick: "Ja dat besef ik."
Voorzitter: "U schreef ook:
'Vanaf de geboorte wilde uw mama niet voor u zorgen. Tijdens de dag zorgde ik voor u en ’s nachts uw papa. Uw mama was te lui en zag u niet graag. Ik wilde u alles leren, maar ze wilde niet.'
"Dat strookt toch niet met wat u daarstraks zei over hun mama. Is dit de boodschap die u aan die kinderen wilt geven? En over hun andere grootmoeder schreef u zelfs:
'Lieve is een zeer slechte vrouw. Liegen en bedriegen is het enige dat ze kan. Ik haat dat wijf.'
"Ik zag mezelf als hun moeder"
"Op een gegeven moment werd Sara zwanger. Dat was een verrassing voor mij. Ik heb toen gezegd dat het misschien beter was dat ze een appartement gingen huren. Dat besloten Patrice en ik samen. Achteraf denk ik niet dat ze daar klaar voor waren."
"In 2014 wordt het eerste kindje geboren. Ik had ook niet de indruk dat ze voldoende klaar waren om voor een baby te zorgen. Van de tweede zwangerschap wist ik zelfs niets af. De relatieproblemen tussen hen begonnen niet lang na de komst van het eerste kindje. Op een gegeven moment ging het niet meer."
Voorzitter: "Even over uw kleinkinderen, mevrouw. Maakte u soms onderscheid tussen de beide kindjes?"
Manderick: "Neen. Ik zie beide kindjes even graag."
Voorzitter: "U weet waarom ik u dat vraag?"
Manderick: "Neen, geen idee."
Voorzitter: "Na de uitspraak van de Kortrijkse rechtbank was Sara eerst soepeler dan het oordeel van de rechtbank. Uw zoon zag zijn kinderen toen frequenter dan de rechtbank had voorzien. Denkt u dat ze toen probeerde een goede mama te zijn?"
Manderick: "Ja, dat denk ik wel. En op een gegeven moment wilde Glenn de kinderen meer bij hem hebben. Daarom startten we een nieuwe procedure."
Voorzitter: "Of wilde u ze meer zien?"
Manderick: "Neen, ik had geen hand in de nieuwe procedure. Ik denk dat hij even goed voor de kinderen zou kunnen zorgen als Sara."
Voorzitter: "U weet dat er een sociaal onderzoek is geweest. Weet u wat de conclusie was? Dat de kinderen wellicht beter bij de mama waren en dat de mama beter geschikt was om de kinderen te stimuleren om naar de papa te gaan dan omgekeerd."
Manderick: "Ja, dat is juist nu u dat zegt. Misschien was Sara dan toch wel degene die meer geschikt was om voor hen te zorgen."
Voorzitter: "Maar dan had u misschien toch beter tegen uw zoon gezegd dat u snapte dat hij zijn kinderen vaker wilde zien, maar dat Sara wellicht de betere persoon was om voor hen te zorgen? U kon dat toch op een positieve manier overbrengen? Was u bang van hem?"
Manderick: "Neen, bang niet. De kinderen waren wel vaak bij mij als het zijn beurt was om voor hen te zorgen."
Voorzitter: "Ja, maar dan zie ik eigenlijk maar 1 persoon die meer baat zou hebben bij een nieuwe regeling en dat bent u. U zag de kinderen toch enorm graag? En u zou blijkbaar gezegd hebben dat u zichzelf op een manier zag als hun moeder."
Manderick: "Ja, en ook van het kind van mijn dochter."
Voorzitter: "Oei, maar u bent hun grootmoeder, mevrouw. Niet hun moeder. Is dat gezond? U ziet ze zo graag dat u tegen beter weten in de verblijfsregeling wil laten veranderen? Dat lijkt me een fout gevoel, want die kinderen zijn niet uw baby’s, toch? Heeft dat niet meegespeeld in de beslissing?
Manderick: "Ja, toch wel. Ik dacht dat Sara er vaak alleen voor stond…"
Voorzitter: "Ja, maar dat moet u niet zeggen. U wist heel goed dat Sara zich liet begeleiden en dat de kinderen de meeste hechting hadden met hun mama."
Gaatje in het hart
"Ik heb lang met mijn beide kinderen een goede band. Toen Glenns zus 15 werd is dat beginnen veranderen."
Voorzitter: "Volgens haar zou u haar lang hebben verhinderd om turn- en zwemlessen te volgen op school. Blijkbaar had u gesteld dat ze een gaatje in haar hart zou hebben gehad. Uw dochter heeft zich op latere leeftijd zelf laten onderzoeken door een cardioloog, maar dat bleek niets van waar te zijn."
Manderick: "Daar herinner ik me niets van."
"Ik beschrijf mezelf bovenal als een heel zorgzame mama."
"In het begin toen hij Sara leerde kennen hadden we het wat moeilijk met de relatie. De afstand was wat groot en we maakten ons zorgen of het wel goed zou komen. Hij had nog nooit serieuze vriendinnetjes gehad."
Voorzitter: "U hebt een wankele gezondheid, mevrouw. Wanneer is dat begonnen?"
Manderick: "Op mijn 18 jaar. Ik heb ondertussen reuma, artrose, spierafname en heb al een paar operaties ondergaan. In het ziekenhuis zeggen ze dat ze niet veel meer kunnen doen."
Voorzitter: "Hoe zou u zichzelf beschrijven?"
Manderick: "Ik beschrijf mezelf bovenal als een heel zorgzame mama."
Voorzitter: "Begrijpt u waarom verschillende mensen u als manipulatief beschouwen?"
Manderick: "Neen, misschien besef ik dat zelf gewoon niet. Ik moest me wel het meeste bekommeren om de kinderen omdat Patrice er zich niets van aantrok. Misschien dat ze daarom zeggen dat ik de broek droeg. Ik zie mijn kinderen enorm graag. En volgens mij mijn man ook."
Voorzitter: "Maar u zegt dat hij zich er weinig van aantrok."
Daarop heeft Manderick geen duidelijk antwoord.
Hand open gesneden en warm water over zijn zus gegooid
Eenmaal terug in België blijven de financiële problemen nog een tijd hangen. Inge en Patrice trekken in een huurwoning en Patrice vindt terug werk. Maar de problemen blijven.
"Toen mijn zoontje 1 jaar was kreeg hij meningitis. Daardoor liep hij een mentale achterstand op. Als hij een brief ontving, moest hij vaak hulp vragen omdat hij de inhoud niet goed begreep. Ook met het huishouden had hij moeite."
"Als kind was hij niet agressief en er waren geen incidenten op school. Er gebeurden bijvoorbeeld geen vechtpartijen waarbij hij betrokken was."
Voorzitter: "En gebeurde dat thuis wel?"
Manderick: "Niet echt. Ja, hij heeft wel eens zijn zus verwond. Hij sneed toen haar handje open met een stanleymes dat hij gevonden had. Toen moesten we met haar naar het ziekenhuis. Ik weet niet zo goed waarom hij dat deed. We hebben hem uiteraard duidelijk gemaakt dat zoiets niet kon en dat hij een tijdje wat afstand moest houden van zijn zus."
"Ook heeft hij wel eens warm water over zijn zus gegooid, waardoor ze verbrandde. Toen was ze al iets ouder. Op school werd hij niet gepest."
Voorzitter: "Rond zijn 16 jaar zou hij volgens zijn zus nog gevochten hebben met zijn papa en hem een mes op de keel hebben gezet."
Manderick: "Daar weet ik niks van."
"Hij keek graag tv en speelde graag videogames. Hij had een paar vriendjes, maar niet veel. Wel kwam hij goed overeen met de dochtertjes van de buren. Echt hobby's had hij niet. Later ging hij dan houtbewerking doen in bijzonder onderwijs."
Beroofd in Spanje
Manderick: "Ik was 16 toen ik Patrice leerde kennen. Ik zag hem enorm graag en was bovendien blij om thuis weg te kunnen zijn. Daarom zijn we snel getrouwd. Dat huwelijk ging de eerste jaren moeilijk, vooral vanwege drank en drugs. Hij nam veel speed en zowel op het werk als thuis dronk hij te veel. Daardoor kregen we financiële problemen. Hij is zelfs ontslagen geweest. Zelf was ik 3 jaar schoonmaakster, maar daar ben ik mee gestopt toen ik kinderen kreeg. Dat was op mijn 20ste, want toen werd mijn zoon geboren. 10 jaar later kwam mijn dochter."
"Na een jaar huwelijk begon hij me te slaan. Zelf was ik niet agressief. Die klappen kreeg ik bijna elk weekend, maar ik heb het niet altijd gemeld bij de huisarts. Soms gooide hij mij van de trap. Maar dat gebeurde nooit in aanwezigheid van de kinderen. Die waren bijvoorbeeld bij vriendjes gaan spelen. Ze zagen achteraf wel eens dat ik blauwe plekken had. Als ze daarover vroegen loog ik, ook omdat Patrice daarom vroeg."
"Een paar keer ben ik weggegaan. De eerste keer naar een vluchthuis, toen mijn dochter een paar maanden oud was. De tweede keer was in Spanje. Daar zijn we op een gegeven moment naartoe gegaan om een zaak te starten. Dat mislukte, want financieel bleek het niet haalbaar en mijn Spaans was niet voldoende. Ook ben ik daar overvallen. Ik was op een gegeven moment 300.000 Belgische frank cash gaan afhalen bij de bank. Toen ik buitenkwam werd ik overvallen. Dat was geld om een auto te kopen en ook voor de zaak. Daarna zijn we teruggekomen."
"Ik was niet graag gezien"
Manderick: "Mijn vader was Amerikaans en mijn moeder Frans. Ik was eigenlijk enigszins een buitenbeentje in het gezin en heb nooit veel liefde gehad. Ik scheelde 10 jaar met mijn oudste zus en was het derde kindje. Mijn ouders waren allebei alcoholici. Zij werkte niet, maar mijn vader wel. Ook werd mijn moeder wel eens geslagen door mijn vader, maar de kinderen niet. Dat gebeurde zonder tussenkomst van de politie."
"Op school ging het vlot met mij. Enkel het eerste leerjaar had ik een korte leerachterstand met het Nederlands, omdat ik veel Engels en Frans sprak thuis. Ik voetbalde veel, ook in clubverband. Tijdens de lagere school had ik weinig problemen."
"Op de middelbare school was dat anders. Toen ik 16 was moest ik van mama gaan werken. Als naaister. Dat heb ik 2 jaar gedaan. Tot mijn 18de ben ik thuis gebleven. Mijn 2 zussen zijn voor mij getrouwd en gingen voor mij het huis uit. De band met hen was moeilijk. Ik was niet graag gezien. Ze lieten me soms links liggen als ze samen speelden."
Laatste kans
Voorzitter Thys kiest ervoor om aan te vangen met het verhoor van Inge Manderick. "U krijg nu een forum aangeboden waarbij u kan verklaren wat er gebeurd is, in het kader van de waarheidsbevinding. Het is volledig uw verantwoordelijkheid en keuze hoe u dat invult. Maar het is in dit proces de laatste kans die u krijgt om te verklaren voor uw rechters, want u bent al meerdere keren verhoord. Spring met die kans zorgvuldig om. Het is hetgeen dat u vandaag verklaart dat meegenomen, gewogen en beoordeeld wordt door de jury."
Zitting hervat
Na een deugddoende middagpauze herneemt het assisenhof de zitting. Keurig op tijd deze keer. De voorzitter had iedereen dan ook op voorhand gevraagd om tijdig zich weer aan te melden in de zittingszaal, aangezien de verhoren van de beklaagden nog wel even zullen duren.
Geschorst tot 14 uur
De zitting gaat nu schorsen voor de middagpauze. Om 14 uur hervatten we met de verhoren van de verdachten.
"Het verdwijnen van een leven is eigenlijk het verdwijnen van een universum."
Advocaat Cedric Monheim spreekt kort de jury toe en legt uit dat hij maar liefst 7 burgerlijke partijen bijstaat. "Allen zijn zij nabestaanden van Sara Laeremans. En allen zijn zij op zoek naar waarheid, antwoorden en gerechtigheid. Ze hebben erg veel schade ondervonden met het verlies van Sara."
"Ik werd ook herinnerd aan een oud gezegde: "Het verdwijnen van een leven is eigenlijk het verdwijnen van een universum." Dat illustreert perfect de impact van het verlies van Sara op bijzonder veel mensenlevens. Die zullen er voorgoed helemaal anders uitzien. En dat geldt in de eerste plaats voor de 2 dochtertjes."
"Ik ben dus vandaag advocaat van de ouders van Sara, die sinds enkele jaren eveneens plichtsbewuste pleegouders zijn van haar 2 dochtertjes, voor de stiefzussen van Sara en hun respectieve echtgenoten, en voor de halfbroer van Sara."
Vergiftiging eigen vader
Advocaat Peter Gonnissen neemt ook kort het woord na de voorlezing van de akte van verdediging. Hij vindt het vooral zeer jammer om te zien hoe de drie beklaagden telkens de verdenking op elkaar probeerden af te schuiven. "Mijn cliënte, Inge, heeft wel altijd geprobeerd om haar zoon te beschermen. Haar acties komen voort uit een moedergevoel. Glenn is jarenlang haar zorgenkind geweest, en daardoor heeft ze consistent die verklaringen afgelegd."
Ook zou Inge volgens Gonnissen niet op de hoogte zijn geweest van het plan dat haar man en zoon hadden beraamd. "Wel heeft ze daarna dingen gezegd om de feiten toe te dekken. Haar verklaring klopt in grote lijnen. Ze was aanwezig op het moment dat aan haar dochter werd verteld wat er gebeurd was. Wat niet klopte is dat ze daarna haar dochter bedreigd heeft. Ze waren hoofdzakelijk erg boos over het vonnis van de familierechter dat stelde dat haar zoon zijn kinderen nog maar eens in de twee weken mocht zien."
"Ook heeft mijn cliënte klacht ingediend jegens Patrice wegens de vermeende doding van zijn eigen vader. Dat dossier loopt momenteel. Glenn Meesseman zou ook een verklaring hebben afgelegd over de mogelijke vergiftiging van zijn grootvader. Het lichaam van die man is opgegraven en in zijn lichaam zijn inderdaad grote hoeveelheden slaapmiddelen aangetroffen. Het gaat hier vandaag over een andere zaak, maar ik wil die zaken de jury toch niet onthouden."
Dominante moeder
"Moeder was de baas in huis." leest Verheyen voor uit de akte. "Ze was wel vriendelijk, maar ze droeg de broek. Patrice had eigenlijk niets te zeggen." aldus de echtgenoot van Glenns zus. "Ze maakte op mij een gemengde indruk. Van haar kreeg ik ook het verwijt dat ik haar dochter had afgepakt."
Krankzinnigheid of onweerstaanbare macht?
Volgens Verheyen kan er met betrekking tot Glenn Meesseman geen sprake zijn van moord. Er zou onvoldoende aangetoond zijn hoe hij zich aan een dergelijke misdrijf schuldig kan hebben gemaakt. Bovendien werd Glenn Meesseman gedreven, volgens Verheyen, gedreven door een macht die hij niet heeft kunnen weerstaan, wat betrekking heeft op artikel 71 van het strafwetboek:
"Er is geen misdrijf wanneer de beschuldigde of de beklaagde op het tijdstip van de feiten leed aan een geestesstoornis die zijn oordeelsvermogen of de controle over zijn daden heeft tenietgedaan [...] of wanneer hij gedwongen werd door een macht die hij niet heeft kunnen weerstaan."
Opnieuw krijgt Verheyen echter een uitbrander van de voorzitter, omdat hij in zijn akte artikel 71 foutief citeerde. Klaarblijkelijk gebruikte hij de oude versie van het artikel, waarin staat:
"Er is geen misdrijf, wanneer de beschuldigde of de beklaagde op het ogenblik van het feit in staat van krankzinnigheid was of wanneer hij gedwongen werd door een macht die hij niet heeft kunnen weerstaan."
Voorzitter Thys: "Wanneer u een artikel uit het wetboek citeert, dient u dat juist te doen, meester Verheyen."
Akte van verdediging Glenn Meesseman
Advocaat Luc Verheyen begint nu aan de voorlezing van de akte van verdediging voor Glenn Meesseman. Hij krijgt voor aanvang een kleine uitbrander van de voorzitter dat hij het document niet heeft meegedeeld aan zijn confraters van de verdediging, wat normaal wel gedaan wordt.
Pauze
De akte van inbeschuldigingsstelling is ten einde. Tijd voor een eerste korte onderbreking. Over een kwartier gaat men weer verder.
Gereserveerd en verlegen
Patrice Meesseman tenslotte, zou een IQ hebben van 110 hebben, waarmee hij op een gemiddeld begaafd niveau zou zitten. Hij maakte een normaal gestemde indruk en had geen symptomen van psychopathologie.
Van persoonlijkheidsstoornissen kon ook bij hem geen sprake zijn, maar worstelt ook met een gevoel van sociaal ongemak en vervreemding. In het sociale verkeer zou hij eerder gereserveerd en verlegen zijn.
Een gezonde persoonlijkheidsstructuur is zijn deel en hij is in staat tot het vormen van authentieke, doch oppervlakkige relaties. Zijn inlevingsvermogen is wel beperkt.
Ook hij is niet ontoerekeningsvatbaar.
Onderhuidse narcistische krachten
Inge Manderick scoorde op de IQ-test ongeveer 100, waarmee ze zich op gemiddeld begaafd niveau situeert. Ook voor haar geen symptomen van psychopathologie, maar er waren aanwijzingen van een zekere mate van 'leugenachtigheid'. Ze zou zich minstens deels anders presenteren dan hoe ze daadwerkelijk is.
Van een persoonlijkheidsstoornis is bij haar geen sprake, maar klaarblijkelijk wel van 'onderhuidse narcistische krachten'. Ze doet zich voor als iemand met sociale verantwoordelijkheidszin, maar is tegelijk in niet onbelangrijke mate sociaal en emotioneel vervreemd. Door een overgewaardeerd zelfbeeld stimuleert bij haar prikkelbaarheid.
Ook zij wordt toerekeningsvatbaar verklaard.
Toerekeningsvatbaar
Forensisch psycholoog Renaat Mattheus onderzocht de verschillende beklaagden. Ze verklaarde dat Glenn Meesseman intellectueel op een laaggemiddeld begaafd niveau functioneert, met een IQ van rond de 90. Er waren geen aanwijzingen van psychopathologie, maar ze concludeerde wel dat ze te maken had met een man die in staat is 'om zich oppervlakkig te conformeren, vanuit een deels egocentrische basispositie.'
Glenns zelfbeeld schommelt tussen een lage zelfwaardering en flarden van 'ik-inflatie'. Hij zou beperkt in staat zijn tot oppervlakkige, maar in se wel tot authentieke relaties. Zijn inlevingsvermogen laat te wensen over. Over het algemeen kan hij als toerekeningsvatbaar worden beschouwd.
'Drukkend mechanisch geweld'
Wetsdokter Werner Jacobs was degene die het lichaam van Sara Laeremans onderzocht. Hij vond onder meer talrijke puntbloedingen terug op het lichaam, een letsel dat indicatief is voor wurging. Hij kwam tot de conclusie dat Sara overleed 'ten gevolge van drukkend mechanisch geweld ter hoogte van de hals'.
Tijdens de wedersamenstelling toonde Glenn Meesseman hoe de wurging uitgevoerd werd. Dat leek dokter Jacobs plausibel. De versie van Patrice Meesseman, waarin hij zogezegd enkel een zwaar ademend persoon het gelaat zou hebben afgeveegd, bood onvoldoende verklaring voor de uiteindelijke fatale afloop.
Zoon beschermen
Op 8 oktober 2018 klonk de verklaring van Patrice heel anders. Hij vertelde de speurders dat hij en enkel hij verantwoordelijk was voor de dood van Sara. De reden zou zijn geweest dat hij de situatie van de kinderen niet meer had kunnen aanzien.
Op 17 oktober veranderde het verhaal een beetje. Zijn eerdere verklaring zou hij afgelegd hebben om zijn zoon te beschermen. Het enige dat hij gedaan zou hebben is het aangezicht van Sara schoonmaken en de vloer onder haar hoofd opdweilen.
"Hij was een geweldenaar"
Op 17 januari 2019 verklaarde Inge Manderick dat Glenn had verteld dat Sara nog leefde toen ze op de grond lag en dat Patrice de gsm uit zijn handen zou hebben gerukt. Glenn wilde Sara nog redden, maar hij mocht niet van Patrice. Inge benadrukte nog dat ze van tevoren van niets wist. Wanneer de speurders haar confronteerden met het feit dat ze ook zelf sms-berichten had verstuurd om Glenn een alibi te geven, zei ze dat ze dit had moeten doen van haar man.
Daar voegde ze nog aan toe dat Patrice haar regelmatig sloeg en zelfs bedreigde met een mes. "Hij was een geweldenaar". Ze had niets durven vertellen aan de politie, want dan zou zij ook worden gedood. En tenslotte zou hij ook tot twee keer toe haar vader hebben geprobeerd om te brengen en zijn eigen vader hebben gedood. Het is dus duidelijk dat Inge tijdens dit verhoor een aanzienlijk vijandigere houding aanneemt tegenover haar echtgenoot.
Bedoeling om te doden
Hij bekende eveneens dat het idee om Sara te vermoorden gerijpt was op 17 oktober 2017. In een gesprek met zijn vader kwamen ze overeen om iets te ondernemen wanneer de kinderen bij Glenn waren. Het chatbericht met zijn moeder van enkele dagen voor de feiten over de Go Pass ging wel degelijk over de treintickets naar Geel. Toen werd nog gezegd dat een Go Pass maar geldig was tot 26 jaar.
Hij beaamde eveneens dat de verklaring van zijn zus klopte en dat ze tijdens de trip van 21 oktober wel degelijk de intentie hadden om Sara te doden.
Iets te hard geknepen
Pas op 8 januari 2019 bekende Glenn aan de politie dat hij twee treintickets had gekocht Izegem-Geel, heen en terug, op zaterdagvoormiddag 21 oktober 2017 met de bedoeling om die avond naar Geel te rijden en met Sara te praten over de bezoeksregeling van de kinderen.
Eenmaal bij haar evolueerde het gesprek tot een ruzie waarna hij een keukenmes van de tafel had gepakt en in haar richting had gestoken. Dat mislukte en Sara zou gezegd hebben dat ze dit ging aangeven bij de politie en dat hij zijn kinderen nooit meer zou zien. Dan heeft Glenn haar bij de keel gegrepen en misschien iets te hard geknepen.
Ze zou op de grond zijn gevallen en niet meer hebben bewogen. In paniek riep hij zijn vader binnen. Die ging op zijn knieën naar Sara zitten en 'deed iets ter hoogte van de neus en mond van Sara'. Zijn vader zou hem hebben tegengehouden toen Glenn de hulpdiensten wilde bellen en nam de gsm af.
"Als jij je mond open doet, weet je de gevolgen ervan."
Toen de zus het verhaal van haar broer en ouders had aangehoord, begon ze naar eigen zeggen te huilen en raadde ze hen aan om alles op te biechten aan de politie. Inge kwam tussen en zei dat er niets geweten zou zijn als zij haar mond niet zou opendoen.
"Als jij je mond open doet, weet je de gevolgen ervan." Daar is de zus vertrokken. Later heeft ze wel nog wel een bericht naar haar broer gestuurd om te zeggen dat ze afstand wilde nemen na alles wat er gebeurd was.
Steken lukte niet, want ze was te dik
Toen Glenn en Patrice eenmaal bij Sara thuis waren op de avond van de feiten, zou Glenn haar eerst hebben proberen neer te steken. Toen hij dat later vertelde aan zijn zus, zou hij er nog lacherig bij hebben gezegd dat dat niet lukte omdat Sara te dik was.
Daarna zou hij Sara nog geslagen hebben en zijn vader, die op de gang stond, erbij hebben geroepen. Dan zou Patrice een dweil tegen Sara haar mond hebben geduwd met de bedoeling haar te laten stikken. Toen hij de dweil wegnam, bemerkte hij schuim op haar mond. Hij deed zijn handschoen uit en voelde aan Sara haar hals. Nadien verlieten ze het appartement en trokken ze deur dicht.
"Als ge aan mijn kleinkinderen komt, dan wordt het uw dood"
Volgens de zus zouden Inge en Patrice nooit achter de relatie tussen Glenn en Sara hebben gestaan. Toen die laatsten aan het scheiden waren en er een rechtszaak gestart werd over de verblijfsregeling van de kinderen, zou Inge meermaals tegen Sara hebben gezegd: "Als ge aan mijn kleinkinderen komt, dan wordt het uw dood".
Planner, geen doener
Glenns zus zou haar moeder er absoluut toe in staat zijn om Glenn aan te zetten tot de doding. En eveneens dacht ze dat Glenn Sara absoluut iets zou kunnen aandoen als het motief de kinderen was. Haar moeder was een planner, geen doener. Ze zou manipulatief zijn en Glenn schatte ze goedgelovig in.
Het plannetje komt uit
Op 9 mei 2018 bood een vriendin van de zus van Glenn Meesseman zich aan bij de scheepvaartpolitie van Brugge. Zij wilde de politie inlichten over iets dat ze vernomen had aangaande de dood van Sara Laeremans. Op 6 mei zouden ze een barbecue hebben gehad bij hen thuis, toen de zus haar in vertrouwen nam.
Ze vertelde haar vriendin dat Sara om het leven was gebracht door Glenn en hun vader Patrice en dat dit gebeurd zou zijn naar aanleiding van een discussie over de verblijfsregeling van de kinderen. Ze zouden tijdens de rit heen en terug geen gsm op zak hebben gehad om niet getraceerde te kunnen worden. Moeder Inge zou thuis zijn gebleven om een alibi te kunnen verschaffen.
Ontvoering
Nadat Sara Glenn op 30 augustus plots nog maar moeilijk kon bereiken nadat hij de kinderen had meegenomen, zoals van tevoren afgesproken. Sara had al angst dat hij de kinderen niet meer zou terugbrengen en legde bij de politie klacht in wegens ontvoering.
Daarna communiceerde Glenn nog maar sporadisch met haar. Tot de beslissing in haar voordeel door de familierechtbank van Kortrijk werd Sara afgescheept en ontving ze enkel nietszeggende sms'en.
Roofmoord?
In eerste instantie werd er gedacht aan een roofmoord, omdat tijdens het onderzoek bleek dat een laptop, een Nikon fototoestel, een draadloze muziekbox en de portefeuille van Sara Laeremans verdwenen waren. Ook werd haar bankkaart de dag na de feiten, rond 2.14 uur en 2.40 uur, gebruikt bij een Argenta-kantoor in Herentals. In totaal haalde iemand 300 euro van de rekening.
Hoederecht en ontvoering
De moeder van Sara Laeremans verklaarde in haar eerste verhoor al meteen dat ze Glenn Meesseman wel in staat achtte om de bewuste feiten te hebben gepleegd. "Hij zei reeds eerder dat hij de kinderen wilde en dat Sara suïcidaal was," zo staat in de akte. Toen werd ook duidelijk dat er conflicten waren omtrent de verblijfsregeling van de kinderen en moeder vertelde nog over een ontvoering van de kinderen door Glenn eind augustus van 2017.
Moeder vond het lichaam
Advocaat-generaal Backx is begonnen met de voorlezing van de akte. Hij beschrijft eerst hoe de moeder van slachtoffer haar levenloze lichaam terugvond een dag na de feiten. Ze lag in de woonkamer van haar appartement en zag gedeeltelijk blauw, wat aangaf dat ze al een tijdje dood was.
Haar moeder gaf aan dat ze niet vermoedde dat haar dochter suïcidaal was. Sterker nog, omdat de rechter haar het voornaamste hoederecht over haar kinderen had toegewezen, was ze juist meer opgewekt.
Uitleg over de planning
Voorzitter Thys opent de zitting met wat uitleg over de planning van de aankomende zittingsweek. Dat is een standaardprocedure om de jury zo compleet mogelijk in te lichten over haar aankomende taak. Ook moeten de verdachten zich kunnen vergewissen van wat er hen precies te wachten staat.
Zo wordt er uitgelegd dat er vandaag, naast een voorlezing van de akte van beschuldiging, ook een akte van verdediging zal gepresenteerd worden ten voordele van Glenn Meesseman. Dit gebeurt niet altijd en belooft dat het een lange zittingsdag zal worden.
Na de voorlezing van de aktes en de reacties van de advocaten zullen dan de drie verdachten officieel door de voorzitters verhoord worden.
We gaan van start
Terwijl de aanwezige pers en de toeschouwers druk staan te converseren, bespreken de verdedigende advocaten nog wat laatste beschouwingen. Ondertussen zijn zowel het hof als de 12-koppige jury binnengetreden. De advocaat-generaal in deze zaak is Bjorn Backx en de voorzitter Dirk Thys
Lichte vertraging
Zoals vaak op een eerste zittingsdag loopt men wat vertraging op. Twee zalen van het Antwerpse Vlinderpaleis zijn vandaag gereserveerd voor het proces tegen Glenn Meesseman, Patrice Meesseman en Inge Manderick. Omdat er veel belangstellenden zullen zijn en uiteraard om alles COVID-proof te laten verlopen.